Safe City

Giuliani’s New Yorkse aanpak was gebaseerd op de in 1982 door de criminologen James Wilson en George Kelling gelanceerde Broken Windows Theory. Beperkte ordeloosheid en kleine verstoringen in het straatbeeld, betoogden ze, zouden uiteindelijk tot serieuze criminaliteit leiden en dienden daarom hard aangepakt te worden.

‘Stel je een gebouw voor met een paar gebroken ramen’, schreven Wilson en Kelling in The Atlantic Monthly. ‘Als die ramen niet gerepareerd worden, dan hebben vandalen de neiging nog een paar ramen te breken. Uiteindelijk breken ze zelfs in het gebouw in en als het dan niet in gebruik blijkt, worden ze krakers of stoken ze vuurtjes in het gebouw.’

Een gebroken raam moet, met andere woorden, gerepareerd worden en wetshandhavers moeten zonder pardon optreden tegen ieder klein vergrijp. Uiteindelijk kan zo voorkomen worden dat een buurt afglijdt en de criminaliteit alleen maar groter wordt.

Giuliani, die Kelling in 1993 als adviseur in dienst nam, is er nog altijd van overtuigd dat de theorie van de gebroken ramen de sleutel naar de daling van criminaliteit is geweest. In een interview suggereerde de oud-burgemeester zelfs al eens dat hij als president de Iraakse hoofdstad Bagdad net zo onder handen zou nemen als destijds New York.

Een toenemend aantal criminologen heeft echter grote twijfels bij Giuliani’s strategie. ‘Iedere zonderling die in 1994 burgemeester van New York zou zijn geworden, had vijf jaar later deze resultaten kunnen noteren’, zegt criminoloog Bernard Harcourt van de Universiteit van Chicago .