Gistermorgen ben ik naar de tandarts geweest. Ik had van Myrthe al gehoord dat hij een stagaire heeft lopen. En ja, deze jongeman vroeg of hij vooraf even in mijn mond mocht kijken. En daarop of hij het tandsteen mocht verwijderen, natuurlijk. Heel voorzichtig ging hij te werk, want mensen met een tandartsenfobie moet je zachtjes behandelen.
Nadat hij klaar was, kwam de tandarts even controleren en deed alles met een snelheid en ruwheid van een bankwerker alles over.
Even later stond ik met een bezweet voorhoofd bij de assistente om een een nieuwe afspraak te maken voor over een half jaar, ik heb het weer overleefd!